Weg van het landgoed | GGZ Oost Brabant 2018

Weg van het landgoed 25 Na het werk was er tijd voor ontspanning. Er werden spelletjes gespeeld zoals kaarten, domino, dammen en schaken. Soms waren er uitvoeringen van goochelaars of een harmonie. Ieder paviljoen had bovendien een eigen tuin of een open plaats, met hier en daar een kippenren. Enkele patiënten bezochten met de tram plaatsen in de omgeving, bijvoorbeeld tijdens carnaval. Het landgoed leende zich bij uitstek voor wandelingen, maar dat schoot er in alle drukte nogal eens bij in. Een nieuwe wet schept ruimte voor vernieuwing In 1884 kwam er een nieuwe Krankzinnigenwet waarmee het staatstoezicht op de zorg werd vergroot en er stren- gere eisen aan de kwaliteit werden gesteld. Op Coude- water gingen de eerste stemmen op om de religieuzen een verplegersopleiding te laten volgen. Dat idee leidde echter tot een lastige hiërarchische kwestie: wie was er nu eigenlijk de baas over de zusters en de broeders, de psychiater of moeder-overste? En hoe zat het dan met de lessen anatomie, waren ze niet in strijd met de geloofsleer? Door deze conflicterende belangen kwam de opleiding maar moeizaam op gang. Pas in 1909 kwam er op Coudewater een interne opleiding tot B-verpleeg- kundige, maar het zou nog tot 1926 duren voordat de eerste lekenmeisjes tot de cursus werden toegelaten. Een bladzijde uit het register - 1876 De wet schreef voor dat alle patiënten die verbleven in Coudewater genoteerd stonden in een register