Weg van het landgoed | GGZ Oost Brabant 2018

34 Weg van het landgoed Den Haag (Oud-Rosenburg, februari 1943), waardoor de populatie vrijwel verdubbelde. Er waren tijden dat er 1.100 patiënten op Coudewater verbleven. Mensen uit de omgeving leefden samen met patiënten wekenlang in schuilkelders In de vuurlinie Toen de Duitsers zich aan het einde van de oorlog terug- trokken, kwam Coudewater middenin de vuurlinie te liggen. De Duitsers vorderden gebouwen en richtten er een militair hospitaal in. Ook mensen uit de omgeving van Coudewater zochten er hun toevlucht, samen met patiënten leefden ze wekenlang in schuilkelders onder de grond. De kelder onder het hoofdgebouw werd zelfs ingericht als kraamkamer waar kinderen werden geboren. Toch vielen er wel slachtoffers. De verpleegkundige Irma Bosman zocht een veilig heenkomen in de Maria- kapel toen ze werd geraakt door een granaatscherf. Ze overleed een dag later. Vals beschuldigd Tragisch was ook het lot van de toenmalige genees- heer-directeur Dr. Schade die op grond van zijn Duitse afkomst van onvaderlandslievend gedrag werd beticht. Eind 1944 werd hij samen met zijn echtgenote gevangen- genomen en later gedetineerd in kamp Vught. Een jaar later kwam hij vrij, omdat de beschuldigingen ongegrond waren. In november 1946 werd hij definitief buiten vervolging gesteld. Terugkeer naar Coudewater was echter niet meer mogelijk, omdat hij door het bestuur op non-actief was gesteld en inmiddels was opgevolgd door dr. Manse. Dr. Schade overleed in 1948 toen hij als scheepsarts op weg was naar Nederlands-Indië. Hij werd dood gevonden in zijn kajuit en begraven in de stad Suez. Na de Tweede Wereldoorlog volgde een periode van puinruimen en wederopbouw op Coudewater. Nadat de evacuees eind 1945 waren vertrokken, konden de paviljoenen weer in gebruik worden genomen, al waren er veel beschadigd en aan vervanging toe. Toch kreeg het optimisme snel weer de overhand. Laatste zusters van Coudewater Dr. Schade met zjn echtgenote