Weg van het landgoed | GGZ Oost Brabant 2018

38 Weg van het landgoed meer shocks. Soms gebeurden er wonderen. Het kwam voor dat patiënten die leden onder zware depressies, na een shock als herboren huiswaarts keerden. Medische staf groeit Midden jaren vijftig werden ook middelen als lithium, largactil en serpasil voor het eerst gebruikt op Coudewa- ter. In 1960 kwam het krachtige anti-psychotische middel haldol beschikbaar. Door deze nieuwe geneesmiddelen liep de bed- en badverpleging terug en werden ook de slaapkuur, de cardiasol-, de insulinebehandeling, de malariakuur en de elektroshocks geleidelijk vervangen. Nu er meer mogelijkheden waren in de medische behandeling, werd de medische staf op Coudewater uitgebreid met een algemeen arts, arts-assistenten, een internist, een klinisch chemicus, een röntgenoloog, een encefalografist, een patholoog-anatoom, een apotheker én een tandarts. De psychiatrische instelling werd meer en meer beschouwd als een ziekenhuis. Steeds meer mensen konden de instelling verlaten, maar die stap was reusachtig Betere sfeer Door de medicatie verbeterde de sfeer op Coudewater aanmerkelijk. Er kwam een einde aan het geschreeuw en lawaai in de gangen en een aantal patiënten bleek zelfs in staat het normale leven weer op te pakken. Steeds meer mensen konden de instelling verlaten en dat leidde tot een nieuwe behoefte. De overstap naar de vrijheid van de maatschappij was voor velen reusachtig, daarom werd er gezocht naar manieren om die overstap te vergemakkelijken. Open deuren “Ik herinner mij Waakzaal 1, dat gesloten paviljoen met ongeveer dertig plaatsen. Na een maand was de sfeer totaal veranderd. Op de gesloten afdeling konden alle deuren open. Voordien was het altijd een beetje riskant om daar rond te lopen, maar na een maand was het rustig.” Dr. Cooymans was psychiater Koffie van Corona “Het bos Zandbergen werd onderhouden door een groep patiënten onder leiding van zuster Corona. ’s Morgensvroeg trok ze er al op uit. Het moest hondenweer zijn, wilde ze het werk afgelasten. Schuilen voor de regen deed ze in het badhuisje, waar de patiënten werden getrakteerd op een kop thee of koffie. In een tijd waarin er nog nauwelijks medicijnen waren, hield zuster Corona haar patiënten de hele dag bezig. Ze bouwde zelfs een grot waarin het beeld van Maria een plaats kreeg. Op weg naar het zwembad kwam je er langs. De grot is er nog steeds.” Annie Albers was verpleegkundige en directiesecretaresse Vakantiereis in jaren ’60 De Hobbel: patiëntenvervoer