Weg van het landgoed | GGZ Oost Brabant 2018

Onorthodox “Ton Vreeburg was een van de meest markante psychiaters die Coudewater gekend heeft. Op de dag van zijn aantreden kreeg hij te maken met een suïcidepoging; hij stuurde de GGD en ambulance resoluut weg en deed zelf de begeleiding. Hij regelde dat patiënten die al jaren binnen verbleven, onder begeleiding weer naar buiten mochten. Patiënten die zeer agressief waren, verwees Vreeburg voor een lobotomie – een riskante hersenoperatie – naar het ziekenhuis. Hij was de eerste die groepsbesprekingen mét patiënten organiseerde. Het A-team van zijn poli had directe lijnen met de huisartsen en was met zijn outreachende functie uniek in Nederland.” Paul van Dongen was psychiater Lopen naar Cor “In de jaren ‘70 kwamen de sociowoningen in zwang, wonen in de wijk was een van de nieuwe idealen. Onze patiënte Cor verhuisde naar een sociowoning in een gegoede buurt in Rosmalen, zonder haar zus Trijn. Na jaren samen op Coudewater te hebben gewoond, werden ze nu gescheiden. Trijn liep elke dag naar het dorp om haar zus te bezoeken. Veel woorden werden er dan niet gewisseld, ze hadden genoeg aan elkaars nabijheid. Jaren later werden de zussen herenigd, toen Cor op latere leeftijd weer op het terrein kwam wonen.” Annie Albers Korsetten losknopen “Tijdens mijn eerste avonddienst maakte ik een blunder die ik nog jaren heb moeten aanhoren. Veel dames droegen in die tijd een korset, dat je met een veter passend kon maken. Voor het aan- en uitdoen hoefde je alleen de haakjes aan de zijkant uit de oogjes te halen. Maar ik had alle veters los gemaakt, wist ik veel…! Mijn collega’s hadden de volgende morgen úren extra werk om alles weer dicht te rijgen. Ik heb met plezier op Coudewater gewerkt en vind het fijn dat ik een steentje heb mogen bijdragen aan de ontwikkeling van de psychiatrie.” Marius van den Berg was verpleegkundige Geld in een trommeltje “Eind jaren ‘70 zag ik een cliënte met een trommeltje richting ’s-Hertogenbosch lopen, terwijl ze anders nooit het terrein verliet. ‘Ik ga geld brengen naar mijn familie’, zei ze, toen we haar vroegen waar ze naartoe ging. Wat bleek? Ze had duizenden guldens gespaard in dat trommeltje. Twee keer per week ging ze naar de bank op het terrein, dan kocht ze sigaretten in het winkeltje ernaast. De rest spaarde ze voor haar familie. Die middag is een van mijn collega’s met haar naar de familie gereden om het geld te brengen. Ze kwamen bijna nooit bij haar op bezoek, maar waren erg blij met het geld. Onze cliënt keerde tevreden terug naar Coudewater en heeft het terrein daarna niet meer verlaten.” Sandra Petersen HERINNERINGEN Weg van het landgoed 47