Weg van het landgoed | GGZ Oost Brabant 2018

Samen feesten “Ik was de jongste uit het gezin van Bernard Vugs, schildersbaas op Coudewater. Ik zie mezelf nog rondlopen op de jaarlijkse kermis, waar wij als kinderen van de werknemers ook naartoe mochten. Ook de carnavalsfeesten uit de tijd dat ik zelf op Coudewater werkte, herinner ik me nog goed. Alle collega’s kwamen in hun vrije tijd terug om mee te feesten, de saamhorigheid was groot. Het zijn fijne herinneringen.” Wil Vugs was activiteitenbegeleider Een warm bad “In het oude hoofdgebouw waar ik overnachtte tijdens mijn stage, stond een bad op pootjes. Er lag een plaat met boeken bovenop. Ik wilde graag een bad nemen, dus ik verwijderde de plaat en draaide de kraan open. De waterstraal kwam hortend en stotend op gang, eerst nog bruin, later werd het helder. Even later lag ik te Coudewater in een warm bad.” Henk van de Goor, geestelijk verzorger Bevoorrecht schilder “Coudewater was vroeger een compleet dorp met bakkers, een kapper en een radio-omroep. Iedereen kende elkaar. In de Uythof waren allerlei feesten, theater- en muziek voorstellingen. Het jaarlijkse carnaval was één groot feest met op zaterdag- middag de optocht, waar alle cliënten en medewerkers aan meededen met eigen carnavals- wagens. Ik vond het een voorrecht om als schilder op Coudewater te mogen werken.” André Spierings was schilder Afzwaaien op het voetbalveld “Speciaal voor het voetbalteam van opname- afdeling D, dat in de jaren ’70 werd opgericht, legde de technische dienst achter Paviljoen Brigitta een heus voetbalveld aan. Na de wedstrijden zorgde de personeelsvereniging voor een kratje bier. Zomers speelde het team in een competitie tegen andere ziekenhuisteams. Het was soms een heel gedoe om een compleet team bij elkaar te krijgen, maar de prijzenkast kwam toch behoorlijk vol. Begin jaren tachtig ontstond een nieuwe traditie: de arts-assistenten die Coudewater na een jaar stage verlieten, kregen een uitzwaaiwedstrijd aangeboden. Medewerkers van afdeling D, mannen en vrouwen, speelden dan tegen die van het Carillon. Psychiater Paul van Dongen stak dan in de rust de loftrompet af voor de vertrekkende jonge artsen.” Willem de Man was verpleegkundige Weg van het landgoed 49 HERINNERINGEN