Weg van het landgoed | GGZ Oost Brabant 2018

Min of meer verplicht “Ik begon in de jaren tachtig op de afdeling Carillon, de patiënten hadden forse psychoses, stemmings- wisselingen, gedragsstoornissen en depressies. Ook (een poging tot) zelfdoding kwam regelmatig voor. Iedereen kreeg een verplichte behandeling, mensen werden regelmatig gesepareerd en gingen twee keer per dag onder begeleiding naar Beukenhof voor activiteiten. Ze konden er tuinieren in een afgesloten binnentuin, handwerken en creatief bezig zijn of hout bewerken. Dat was min of meer verplicht. Ik kon goed met de patiënten omgaan, maar in de jaren ’90 werden ook mensen met tbs opgenomen. Die doelgroep vond ik toch een stuk heftiger.” Anton Bos was arbeidstherapeut In de achterbak “De directiecrisis in de jaren ’80 zal ik nooit vergeten. Het was een spannende periode. We belden urenlang met vertegenwoordigers van beide kampen, stuurden telegrammen rond en huurden een adviseur in. Uiteindelijk besloten we de nieuwe geneesheer- directeur van Ravenzwaaij te volgen. Ik weet nog dat ik samen met de voorzitter en vice-voorzitter van de ondernemingsraad naar zijn huis in Zeist reed, om hem zover te krijgen dat hij terugkeerde. Ik zat de hele rit achterin de bak van het bestelbusje, want er waren maar twee zitplaatsen. Na enige tijd keerde van Ravenzwaaij gelukkig terug als voorzitter van de directie.” Will Vugs was activiteitenbegeleider Cornelia leert stofzuigen “In 1980 leerde ik Cornelia stofzuigen, vanuit het idee dat we onze cliënten moesten voorbereiden op zelfstandig wonen, op het terrein of daarbuiten. Ik werd weggeroepen voor een telefoontje, op de achtergrond hoorde ik de stofzuiger tekeer gaan. Maar toen ik terugkwam, zat Cornelia met een boek op een bank, met de stofzuiger nog aan. Ik heb haar maar een knuffel gegeven.” Cor Valenkamp was arbeidstherapeut Met een lichtje naar de kerk “Kerstavond vond ik altijd heel bijzonder. Dan was er een nachtmis in de kapel en liepen we samen met een lichtje naar de kerk. De mis werd altijd heel goed bezocht, een bewoner mocht het kindje Jezus in de kribbe leggen. Er werd ook een kerstdiner georganiseerd, meestal in de dansschool. Het personeel bediende ons en er was live muziek. Ik vond het geweldig om iedereen te zien genieten.” Jet Kivits woonde op Coudewater 56 Weg van het landgoed