Weg van het landgoed | GGZ Oost Brabant 2018

72 Weg van het landgoed Blijven bewegen “De laatste jaren bij GGZ Oost Brabant zijn best hectisch geweest. Ik begon in de jaren tachtig op het Carillon en verhuisde in de jaren negentig naar het Osstrium in Oss. Later werd ik weer overge- plaatst naar de Vonder op Coudewater. Daarna ben ik gekoppeld als AB-er aan het Carillon, maar die afdeling werd na een jaar opgeheven. Ik ging naar de afdeling Sonnevanck, maar ook die sloot. Omdat een collega met pensioen ging, kon ik zijn werk overne- men: ’s ochtends met bewoners de dieren verzorgen en ‘s middags activiteiten op de Vonder. Toen ik 62 was, kwam het bericht dat Coudewater zou gaan sluiten. Ik was nog te jong om met pensioen te gaan, dus verhuisde ik naar Huize Padua. Daar werk ik nu voornamelijk in de kas en in het groen. Misschien ga ik met 64½ jaar met pensioen, dan heb ik bijna 47 jaar in de zorg gewerkt. Ik kijk terug op een mooie tijd, ik vind het best zo.” Anton Bos was arbeidstherapeut Zeg maar Toos “Mijn moeder Toos Bloemers-Siebers kwam in 2010 op de Vonder wonen. Ze richtte haar kamer gezellig in met haar eigen spulletjes en had het meteen goed naar haar zin. Ze maakte snel vriendinnen en ook met verzorging klikte het: ‘Zeg maar Toos’, zei ze al snel tegen ze. Ons mam kijkt met een fijn gevoel terug op haar tijd op Coudewater. De verhuizing naar Compostella in Zeeland was voor haar een grote overgang, maar na een jaar was ze er wel gewend. Haar verzorgers uit Rosmalen bezoeken haar nog steeds. Ze kijkt daar altijd naar uit.” Olga Bloemers, familielid Sorry vogels “in het huisje 9a nam ik daar uit de la ik voerde er de vogels ze pikten het bevlogen ik strooide altijd voer soms een roofdier op de loer de hele dag maar door we gingen er voor o Vogels, o vogels sorry, ik moet mijn huisje uit wat mij tegen de borst stuit o vogels, o vogels sorry ik moet weer gaan verhuizen in de tuin zal het niet meer bruisen ik ververste steeds het water en weer opnieuw wat dagen later in de struiken was het feest ik genoot ervan het meest roodborsten en de mezen vinken en heggenmussen en soms een bonte specht en ook nog holenduiven o vogels… is er dan niemand die erom geeft in wat er groeit en wat er leeft hogerhand moet plannen maken hebben slaven die nooit staken het leven moet vaak wijken voor het geld en voor de rijken ze nemen alles als hun buit jagen mij mijn huisje uit o vogels…’” Paul Simon van Vliet woonde op Coudewater Tekening Victor van Zuylen